„ისეთ სიზმრებს ვნახულობ, ყველა რომ ფურცელზე გადავიტანო , ტომეულები გამოვა. წლების განმავლობაში გამოვიმუშავე , რომ ძირითადად ორშაბათიდან პარასკევის ჩათვლით ნანახი სიზმრების უნდა მჯეროდეს, შაბათ-კვირას ნანახ სიზმრებს ყურადღებას არ ვაქცევ. ხშირად ვხედავ მიცვალებულებს რომლებსაც ვესაუბრები. სპიტაკის მიწისძვრის წინა ღამეს სიზმარი ვნახე , რომ ენგური შავი და ადიდებული მოდიოდა. ორივე ნაპირას კი ზეწარგადაფარებული ცხედრები ესვენა. ერთხელ რაღაც ქაოსი დამესიზმრ, მერე კი ყველაფერი დაწყნარდა და სივრცე გამოჩნდა.რომ გავიღვიძე , მივხვდი ხიფათი მელოდა, რომელიც კარგად დასრულდებოდა. 

 

აგარაკზე ძროხები მყავს და კახეთში ქერის და ხორბლის ჩამოსატანად წავედი. იქიდან რომ ვბრუნდებოდი. ერთ ადგილზე ძალიან ცუდი მოსახვევია , იმ მოსახვევთან, საპირისპირო მხრიდან „ზილმა“ შემოუხვია. მუხრუჭი ვიხმარე , მაგრამ მანქანამ ვერ დაიჭირა და შევასკდი. წამებში გავიაზრე , რომ ვკვდებოდით და გავითიშე, თვალი რომ გავახილე , იმქვეყნად მეგონა თავი , საბედნიეროდ გადავრჩით. ქერის ტომრებმა გადაგვარჩინა. მუხრუჭი რომ ვიხმარე ზემოდან გადმოგვეყარა და ფაქტობრივად ქერის ორმოში ჩავცვივდით.“

 

ჟურნალი ,,სარკე"