„რუსთავი-2“-ის ჟურნალისტი, კომპანიის აშშ-ის ბიუროს ხელმძღვანელი დავით ნიკურაძე ინტერესდება, რა დამსახურების გამო ხდებიან „მედიაექსპერტები“ ადამიანები, რომლებსაც ერთი დღეც არ უმუშავიათ ახალ ამბებში.
„იცით რა მაინტერესებს... ადამიანები "მედიაექსპერტები" როგორ ხდებიან? მე, მაგალითად, 1992 წლიდან ვმუშაობ. ჯერ კიდევ სტუდენტობამდე, სკოლის მოსწავლე, შტატგატრშე კორესპონდენტად ვმუშაობდი სხვადასხვა გაზეთში, შემდეგ იყო საინტერესო წლები პირველ არხზე, ძალიან კარგ ადამიანებთან ერთად. უკვე 17 წელია პროფესიონალების და არაჩვეულებრივი კოლეგების გვერდით ვმუშაობ ყველაზე რეიტინგულ და პოპულარულ ტელევიზიაში, აქედან 12 წელი, ამ ტელევიზიის ახალი ამბების ერთ-ერთ მნიშვნელოვან და საპასუხისმგებლო პოზიციაზე - ვაშინგტონის კორესპონდენტად.
გაშუქებული მაქვს უამრავი ისეთი საინტერესო მოვლენა, ნებისმიერი ჟურნალისტი რომ იოცნებებდა. დაწყებული ერაყის და ავღანეთის ომებით, დამთავრებული ამერიკის საპრეზიდენტო არჩევნებით. ე.წ. "პარკეტულ" გადაღებებზეც ვყოფილვარ, ნატოს სამიტებზე, დავოსის შეხვედრებზე თუ "ოსკარების" გადაცემის ცერემონიალზე, "სატირალშიც" მიმუშავია, რომის პაპის, მაიკლ ჯექსონის თუ უიტნი ჰიუსტონის გარდაცვალების დროს, ჯავშანჟილეტითაც დამიძინია მანქანაში და "კატრინასგან" განადგურებულ ნიუ ორლეანშიც გამითენებია ღამეები ღია ცის ქვეშ, თავის შესაფარებელი ადგილი რომ არ იყო დარჩენილი.
ურთულეს, სტრესულ სიტუაციაშიც ვყოფილვარ, ბრეივიკისგან მოკლული ბავშვების მშობლების გვერდით, ოსლოს პროზექტურაში და ატლანტის ოკეანეში ნავით შემოსული ქართველი მიგრანტებისთვისაც მიდევნია კანადის ჰალიფაქსის სანაპიროებთან. ამერიკის პრეზიდენტთანაც ჩამიწერია თეთრ სახლში ექსკლუზიური ინტერვიუ და ნორვეგიის პრემიერთანაც, სწორედ ოსლოს ცნობილი თავდასხმის დღეებში.
ვთვლი, რომ პირნათლად შემისრულებია პროფესიული ვალი: ცხვირით მიწა მომიხნავს და ინფორმაცია მომიტანია. მსოფლიოს უდიდესი სამაუწყებლო კორპორაციების ტრენინგებიც გავიარე და საკუთარი მონდომებით და გამოცდილებითაც ბევრი რამ ვისწავლე.
ხომ ვერ მეტყვით, მე რატომ ვერ გავხდი ექსპერტი მედიის საკითხებში და რა ნიშნით გახდნენ სხვები, მასწავლებლის ტონით რომ გვიკითხავენ ლექციას მე და ჩემს კოლეგებს პროფესიონალიზმზე? რატომ აქვს იმ ადამიანების აზრს მნიშვნელობა, ერთი დღეც რომ არ უმუშავიათ ახალ ამბებში?
პასუხი თავადვე ვიცი: ჯერ ერთი, ვთვლი, რომ შემდგარი ჟურნალისტი ვარ და მეორეც, მახათის გაყრა არ მყვარებია არასდროს *ვერში“, - წერს დავით ნიკურაძე „ფეისბუქში“.
