ჟურნალისტი ნათია სორდია სოციალურ ქსელში განცხადებას ავრცელებს და წერს, რომ საქართველოს მოქალაქეობაზე უარს იტყვის.
„ჩავბარდები ნებისმიერ ქვეყანას.
ჩემი მეუღლე ფერეიდნელი ქართველი, არც საპატრიარქოს ყურადღებას იმსახურებს, არადა, თუ ვინმეს ჭირდება ეკლესიის თანადგომა, პატრიარქის ლოცვა-კურთხევა, მათგან ერთ-ერთი ჩვენი ოჯახია...
ეს სიტყვები ჩვენი ხელისუფლების უუნარობამ დამაწერინა. აგერ ოთხი წელია, რაც ფერეიდნელ ქართველზე დავქორწინდი.
ორი შვილი მყავს - გოგონა 2 წლისაა, ვაჟი კი 10 თვის. ვინაიდან ქრისტიანზე დაქორწინდა, ჩემს ქმარს ფერეიდანში ქონების კუთვნილ წილს არ აძლევენ, არ გვიფორმებენ ჩვენს სახლს, რომ გავყიდოთ მაინც... ახლობლები მეუღლეს აყვედრიან - რატომ წახვედი, რატომ გვიღალატეო? დარეკვითაც კი არ გვკითხულობენ.
ზუსტად ვიცი, ჩემი სარწმუნოების გამო ხდება ეს, არაერთხელ წამოსცდენიათ, რომ „ურჯულო“ ვარ. ჩემი ქმარიც ამ მიზეზით მოიკვეთეს.
მეუღლემ ყურის ოპერაციის შედეგად დაკარგა სმენა და შესაბამისად, სამსახურიც. სცადა ფიზიკური ემუშავა, მაგრამ ესეც ვერ შეძლო. წლების წინ, ირანში კისტა ამოაჭრეს ფილტვზე, რის გამოც ფიზიკურ დატვირთვას ფილტვები ვერ უძლებს. ოჯახში მხოლოდ მე ვარ შრომისუნარიანი.
ერთ-ერთ გაზეთში შტატგარეშე კორესპონდენტად ვმუშაობ, ამ თანხით ერთი კვირის სარჩოსაც ვერ ვყიდულობთ. რამდენიმე თვეა უკვე ვერ ვიხდი ქირას, იძულებული გავხდი ახლობლის ბინაში გადავსულიყავი, თუმცა მისი დაცლაც მალე მომიწევს. არ გვაძლევენ სოციალურ შემწეობას. ისიც არ ვიცი, დაგვინიშავენ თუ არა მეუღლის კუთვნილ პენსიას. ორმაგი მოქალაქეა და ირანიდან ითხოვენ ცნობას, არიქა, იქ ხომ არ იღებს შემწეობასო.
ფერეიდნელი ქართველები პატრიარქს განსაკუთრებულად უყვარს. მათ აქვთ ბედნიერება უწმინდესთან ერთად იტრაპეზონ, თუმცა დიდი ხანია ჩვენ არავის გავხსენებივართ და არ გვიწვევენ უწმინდესობის სანახავად. არ ვიცი, რა ნიშნით ახდენენ ფერეიდნელების დიფერენციაციას.
ამ რამდენიმე კვირის წინ, ფერეიდნელი დაქორწინდა და უწმინდესს უნდა დაელოცა, ვერც იქ მოვხვდით. პასუხად გვითხრეს, სამხიარულო სიტუაცია იყო და ვერ მოხვიდოდითო. რა პასუხი ახლა ეს?!
დღეს, საქართველოს პოლიტელიტას არ რცხვენია ერთმანეთთან ქიშპობა იმის დასამტკიცებლად, თუ ვინ უკეთ უგორებს კოჭს დასავლეთს, ვინ მეტად აგინებს რუსეთს და ასე აყრიან საზოგადოების თვალებში ნაცარს. ვიცი, ემიგრაციაშიც ძალიან გამიჭირდება, მაგრამ სხვა გზას ვეღარ ვხედავ. ალბათ ვიღაც იტყვის, - წადი, თორემ დედა ენა არ დაკარგოს საქართველომო, მეც ვიცი, არ დაკარგავს, ოღონდ მე და ჩემ მეუღლეს გვინდოდა ჩვენს შვილებს სამშობლო და დედაენა არ დაეკარგათ...“ - ამბობს ნათია ნოდია.
kvirispalitra.ge