20 იანვარს მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნებში მცხოვრები აზერბაიჯანელები 1990 წლის 19-20 იანვარს ბაქოში დაღუპულებს იხსენებენ.
სსრ კავშირის არმიისა და შინაგანი ჯარის ნაწილების დამატებითი კონტინგენტის შეყვანა ბაქოში 1989 წლის ბოლოდან დაიწყო, ხოლო 1990 წლის იანვრის შუა რიცხვებისთვის იქ გადასროლილი იყო 66 ათასი ჯარისკაცი და ოფიცერი, მათ შორის, წვევამდელებიც. დაიწყო იარაღის ამოღების პროცესი და ეს პროცესი იმდენად მასშტაბური იყო, რომ ადგილობრივ პოლიციელებს სატაბელო იარაღიც ჩამოართვეს.
ბაქოში საგანგებო მდგომარეობის შემოღების შესახებ აზერბაიჯანის მოქალაქეები ცენტრალური ტელევიზიებით არ გაუფრთხილებიათ. საკავშირო სუკ-ი აცხადებდა, რომ ბაქოში ხელისუფლების ხელში ჩაგდებას ცდილობდა აზერბაიჯანის სახალხო ფრონტი, რის შემდეგაც მიხეილ გორბაჩოვმა არმიას უბრძანა, კონტროლი დაემყარებინა მთელი ბაქოს მასშტაბით. გორბაჩოვის მტკიცებით, საბჭოთა ჯარისკაცებს ცეცხლი პირველად "სახალხო ფრონტმა" გაუხსნა, რაც დამოუკიდებელი წყაროებით, ცხადია, არ დადასტურდა.
ბაქოში შეტაკებები ნამდვილ სასაკლაოში გადაიზარდა. საბჭოთა არმიის შეიარაღებაში მქონე ტანკებიდან ცეცხლი გაუხსნეს საცხოვრებელ სახლებსაც კი, ესროდნენ ადამიანებს ქუჩაში, ესროდნენ მათ, ვინც ცდილობდა, ქუჩაში დაცემულ დაჭრილს დახმარებოდა. 19-20 იანვრის სასაკლაომ 147 ადამიანი გამოასალმა სიცოცხლეს, 700-ზე მეტი დაიჭრა, 800-დე მოქალაქე უკანონოდ დააპატიმრეს, უგზო-უკვლოდ დაიკარგა ათეულობით მოქალაქე.
სსრ კავშირის დაშლის შემდეგ აზერბაიჯანმა ტრაგედიის გამომწვევი მიზეზბისა და დამნაშავეების გამოვლენის მიზნით გამოძიება დაიწყო, თუმცა, ტრაგედიაში დამნაშავეები დღემდე არ დასჯილან.