თბილისში ცოლ-ქმარს შორის მომხდარ დაპირისპირებასა და მასზე საპატრულო პოლიციის რეაქციას აღწერს სოციალურ ქსელ "ფეისბუქში" ინციდენტის თვითმხილველი ნანუკა ავალიანი. "აფხაზეთის ხმა" მის სტატუსს უცვლელად გთავაზობთ.
"30.09.2014- დაახლ. 19:00; თბილისი, საბურთალო, ვაჟა-ფშაველას ძეგლის მიმდებარე ტერიტორია. გავაჩერე მანქანა, ვხედავ რომ ახალგაზრდა ბიჭი და გოგო ჩხუბობენ, ბიჭი აგინებს, ემუქრება, გოგოც ეპასუხება. გავიხედე გარშემო, ვიტრინებთან ინტერესით ავსებული თვალებით დგანან კაცები, ქალები, ბიჭები და გოგონები, მანქანები ანელებენ სიარულს, თუმცა არც ერთი არ აჩერებს.
ბიჭი წვდა გოგოს ყელში, სანამ მე მანქანიდან გადავედი, მხოლოდ ერთი ქალი მივიდა, რომელიც მალევე გაეცალა იქაურობას. შეძლებისდაგვარად გავაშველე მოჩხუბარი ცოლ-ქმარი. კაცები, ქალები, ბიჭები ისევ ვიტრინებიდან იყურებიან, მანქანები ისევ ანელებენ სვლას, გაჩერებას კვლავ არავინ აპირებს. იქვე ახლოს იდგა და ხმაურზე მოვიდა პატრული, იკითხა რა ხდებაო, ბიჭმა უპასუხა:"პოლკოვნიკ, დამანებე თავი, ამ გოგოს დედა უნდა ......"-ო, გოგო ტირის, მე ვეუბნები რაც მოხდა.
ერთ პატრულს მანქანისკენ გაყავს ბიჭი, მეორე ჩემთან და გოგონასთან რჩება. დიდი ფიქრის მერე ამბობს:"ე.ი. პირადი ურთიერთობები გაქვთ დასალაგებელი?"; გოგო:"ეს პირველი შემთხვევა არ არის, 3 წლის წინ პირველად მცემა, იმის მერე სულ მაგინებს, რამდენჯერმე ხელით შემეხო", თან ნერვიულობს და ზლუქუნებს. პატრული:"ე.ი. პირადი ურთიერთობები გაქვთ დასალაგებელი?".
მე ხელმეორედ ვუყვები მომხდარს. ამასობაში მეორე პატრულს გამოექცა ბიჭი, რომელსაც მერე შევატყვე რომ სახეზე ნაიარევი, ხელით ნაკაწრი ჰქონდა. პატრული მიმართავს კოლეგას:"შეაკავე რა ეს ბიჭი". კოლეგა:"ოოო,როგორ შევაკავო რა, ხო არ დავაბავ". ბიჭი:"გოგო მოეთრიე, დედა უნდა.....". გაიყვანეს ბიჭი.
მე ვეუბნები პატრულს, რომ სახეზეა ძალადობა, ოჯახში ძალადობა და ვუხსნი, რომ მათ აქვთ ბერკეტი, სახელად შემაკავებელი ორდერი, რომლის გამოწერის ვალდებულებაც ეკისრებათ ასეთ დროს. ის მიხსნის, რომ მომჩივანი არ არის სახეზე და ვერ გამოწერს ორდერს,და მეტიც, ძალადობის კვალი აშკარად ბიჭს უფრო მეტად აღენიშნება, ვიდრე გოგოს. გოგო ამბობს:"არ მინდა რომ ეს ბიჭი მომეკაროს, მომიახლოვდეს, ბავშვები ნახოს თუ უნდა, უბრალოდ მე ნუღარ შემეხება".
პატრულის რჩევა:"მოდით, ეცადეთ დაალაგოთ პირადი ურთერთობები". მე ამასობაში კვლავ ვუხსნი ზემოთ ხსენებულ პატრულს, რომ მას შეუძლია მოახდინოს შემდგომი ძალადობის პრევენცია, რაზეც ვიღებ პასუხს:"გოგონი, იცი რა არის? მკვლელობის პრევეციას ვერ მოახდენ". ამასობაში მოდის გოგოს მეზობელი, შეშფოთებული სახით ყვირის:"ელენე, რა მოხდა, რა მოგივიდა შვილო?!". გოგო ყვება, მე პატრულს ვუმეორებ, რომ გამოწეროს შემაკავებელი ორდერი. ამის ხსენებაზე მეზობელი გამწარდა და მიყვირის:"რა ორდერი, ხო არ გაგიჟდი, ოჯახია და მოაგვარებენ თავისით". პატრული:"აი, ხომ ხედავთ, მოაგვარებენ თავისით". ბიჭი კიდე ერთხელ გამოიწია ჩვენკენ:"პოლკოვნიკ, დამიჭირე თუ გინდა ან რავი, გამიშვი რა, მთელი უბანი მიცნობს, გოგოსთვის არ შემიგინებია ცხოვრებაში, ეს არის პირველი ვისაც ვაგინებ"(აშკარად ეამაყება).
პატრულმა შემაკავებელი ორდერი არ გამოწერა, მე ვუთხარი, რომ გენ.ინსპექციაში დავრეკავდი, ვუხსენე 3 თვეში 13 ქალის მკვლელობის ამბავი, ბოლოჯერ ვეცადე დამერწმუნებინა, რომ კარგ საქმეს გააეთებდა, თუ ორდერს გამოწერდა, მაგრამ უშედეგოდ. ავდექი და წამოვედი, ჩემი წამოსვლა და იმ ბიჭის გამოშვება ერთი იყო.
ვფიქრობ, მთელი საღამოა ვფიქრობ, რომ არაფერი არ გვეშველება, სანამ ესეთი ჩხუბები ოჯახის საქმე იქნება, და მერე ტელევიზორში ვნახავთ მომტირალ მეზობლებს ტექსტებით: "ამათი ჩხუბი მე არ გამიგია, გიჟდებოდნენ ერთმანეთზე", და კიდევ არ მასვენებს ფიქრი, რომ შეიძლება ერთ "მშვენიერ დღეს" ელენე ის ერთერთი გოგო აღმოჩნდეს, რომლის საქმესაც შსს შეიტანს ან არ შეიტანს ოჯახში ძალადობის სტატისტიკაში, რომელზეც გააკეთებენ ათას გადაცემას, და რომელზეც ალბათ ვაკე-საბურთალოს რაიონის პატრული ბ.ნ. ო.....ლი-ც დაფიქრდება.
კაცები, ქალები, ბიჭები და გოგონები კი ვიტრინებს მიღმა კიდევ ბევრი ასეთი ფაქტის მომსწრეები გახდებიან, თუ სახელმწიფო ძალადობასთან ბრძოლის პოლიტიკას არ შეიმუშავებს, ან თუ აქვს, არსებულს არ შეცვლის..."
