
დავით ზურაბიშვილმა „ფეისბუქის“ საკუთარ გვერდზე, ვინაობის დასახელების გარეშე, „წამპლისა“ და „იდიოტის“ ურთიერთობა აღწერა, სადაც ინტერნეტმომხმარებელთა ნაწილმა პრეზიდენტისა და პრემიერმინისტრის ურთიერთდამოკიდებულება დაინახა.
„აი, ნამეტანი წამპალი რომ არის ტიპი და იცის რომ იდიოტთან აქვს საქმე და უცებ ეს იდიოტი რომ ისეთ სისულელეს აკეთებს, ის წამპალი მართალი რომ გამოდის და თან ეს სიმართლეც ნამეტანი აშკარა რომაა (იდიოტი რისი იდიოტია აბა?),
წამპალი კი ამ სიმართლეს ისე აფორმებს, თითქოს მამა აბრამის ბატკანი იყოს კუბში, არადა ყველამ იცის რომ წამპალია, თვით იმ იდიოტმაც, რომელიც, აღშფოთებული ასეთი წამპლური უტიფრობით, კიდევ უარეს იდიოტობას სჩადის, რის გამოც წამპალი მიიჩნევს, რომ უკვე შეიძლება უფრთო ანგელოზად გაასაღოს თავი, რაც იდიოტის წყობიდან გამოსვლას იწვევს და შესაბამისად მისი ქმედებებიც მთლად იდიოტური ხდება,
თუმცა წამპალი, იჯერებს რა რომ ამდენი იდიოტობის ფონზე მისი წამპლობა სახსენებელიც არაა, გულწრფელად იწყებს იმის დაჯერებას, რომ ის იდიოტი არა მხოლოდ იდიოტია, არამედ მასზე უფრო წამპალი, რასაც მისთვის დამახასიათებელი წამპლურობით ამცნობს იმ იდიოტსაც, რომელიც უკვე ჭკუიდანაა გადასული და რას აკეთებს თვითონაც არ იცის, მხოლოდ სიძულვილს ჰყავს ატანილი და უნდა ეს წამპალი ტიპი საერთოდ გააქროს,
მაგრამ ის კი არ ქრება, პირიქით, უფრო მეტს ყვირის, ისტერიას ტეხს, და უკვე სერიოზულ სტადიაში გადადის იდიოტის აღშფოთება და მის ხმაურსა და მძვინვარებას არ აქვს სამზღვარი...
უილიამ ფოლკნერის გამოუქვეყნებელი წერილიდან "ხმაური, მძვინვარება, და ფანტაზია".