რუსეთის ნაკრების ყოფილი მეკარე, სტენლის თასის გამარჯვებული ილია ბრიზგალოვი აშშ-ში ცხოვრობს და championat-თან ინტერვიუში რუსეთიზე და გაუქმებულ გამარჯვების აღლუმზე ისაუბრა.

- აქ ის ერთპოლუსიანი არ არის. როგორც ვხედავ, პუტინს უკვე აბსოლუტურად არაფერი არ შეუძლია ქვეყნისთვის გააკეთოს. ხალხს ელაპარაკები - ყველა იცინის. ეს საშიშია, როდესაც მოქალაქეები სახელმწიფოს პირველ პირს დასცინიან.

- მე არ დავცინი. აქ 50% მისი წინააღმდეგია, 50% მხარს უჭერს. ყოველ შემთხვევაში, ჩვენ ვიცით, რომ ერთი წლის ან კიდევ ოთხი წლის შემდეგ მას სხვა შეცვლის.

- იმიტომ, რომ რუსეთში ერთმანეთისთვის ყველას მიუფურთხებია. აი, რაშია პრობლემა! ოჯახისა და მეგობრებისთვის მზად არიან მთვარე ციდან ჩამოიტანონ, ოდნავ გვერდზე გახვალ და ფეხებზე ჰკიდიათ, რაც ხდება. მგლებივით ცხოვრობენ. ერთმანეთს პატივს არ სცემენ, უტიფრობაზე უტიფრობით პასუხობენ, ხალხს შორის მხოლოდ ღვარძლია.

- ყველა განცალკევებულია, საერთო მიზანი არ არსებობს.
- ადამიანობა დაკარგეს. იმავე ვეტერანებს მხოლოდ 9 მაისის წინ იხსენებენ, თუმცა მთელს ქვეყანაში მხოლოდ 10 მათგანიღა დარჩა. სამაგიეროდ - გამარჯვების აღლუმი, ომი, გამარჯვებულები, ყირიმი და ა.შ.

- და რა საჭიროა გამარჯვების აღლუმი? ჩვენ სადღაც წარსულში გავიჭედეთ, სულ უკან ვიყურებით, ამ დროს კი წინ უნდა ვმოძრაობდეთ. ყველას ბაბუები და წინაპრები იბრძოდნენ, ნაწილი ფრონტიდან ვერ დაბრუნდა, მაგრამ ცხოვრება გრძელდება, რამდენი წელი გავიდა, ჩვენ კი წარსულში გავიჭედეთ.

- ამ ომმა კარდინლურად შეცვალა სამყარო.

- ყველაფერი უკვე კარგა ხანია შეიცვალა, გამარჯვებული სახელმწიფო 30 წელია აღარ არსებობს. ომში სსრკ-ის ყველა რესპუბლიკა მონაწილეობდა, მაგრამ რატომღაც არსად ჩვენსავით არ აღნიშნავენ. ხალხი დღევანდელი დღით ცხოვრობს, ხვალინდელი პრობლემებით. იხსენებენ, რომ ეს საშინელება იყო და უნდა ეცადონ, აღარასოდეს არ განმეორედეს. გამარჯვება რატომ უნდა ვიზეიმოთ? რაზე გამარჯვება? დავამარცხეთ ფაშიზმი, მაგრამ რა არის ამაში სასიხარულო? რომ ამდენი ხალხი დაიღუპა? და აი, თქვენ იგორ ტალკოვი - "სადაც გმირები არიან, იქ ვეტერანები მონებზე უარესად ცხოვრობენ".