ჯემალ ქარჩხაძის რომანში „ქარავანი“ არწერილია ყოფილი სპორტსმენი კაკო ორჯონიკიძე, რომელსაც სამი ჭიქა ღვინის დალევის შემდეგ „პათეტიკის ბუშტი“ ეხვრიტებოდა და დაგუბებული მაღალფარდოვნება გულისამაჩუყებელ ნიაღვრად იწყებდა დენას.
ფრაგმენტი:
„კაკო ორჯონიკიძე, რომელიც მას შემდეგ, რაც სპორტული კარიერა მიატოვა და სმა-ჭამას მიეძალა, როგორც წესი, სამი-ოთხი ჭიქის დალევამდე გუგულივით წყნარი იყო და ისე ჩუმად იჯდა თავისთვის, მის არსებობას ვერც კი შეამჩნევდით.
სამ-ოთხ ჭიქას რომ დალევდა, ღვინო უკვე აღწევდა იმ ადგილს, სადაც პათეტიკის ბუშტია მოთავსებული, ხვრეტდა ამ ბუშტს და დაგუბებული მაღალფარდოვნება გულისამაჩუყებელ ნიაღვრად იწყებდა დენას.
იმ დღეს პათეტიკის ბუშტი უკვე დაფლეთილი იყო, როდესაც თამადამ თანამესუფრეებს სამშობლოს სადღეგრძელო შესთავაზა. კაკო ორჯონიკიძეს თვალები პროჟექტორებივით აენთო. წამოდგა, ღიპი მაგიდაზე შემოდო, ჭიქა აიღო, იდაყვი განზე გასწია და მხრის სიმაღლეზე დაიჭირა.
ნეკა თითი წესისამებრ გაფშიკა, მეორე თავისუფალი მუშტი მკერდზე დაიბრაგუნა და აღელვებულმა, ცრემლმორეული ხმით, ჯერ მარტო თავისი სახელით, მერე სუფრისა და ბოლოს მთელი ქართველი ხალხის სახელით ილაპარაკა იმის შესახებ, რომ ერი არის ხატი, რომლის წინაშე მუხლმოყრილი ლოცვა გვმართებს, რმ ერს ცრემლი უნდა შევუმშრალოთ და სხვა.
როდესაც ფიცი დადო, თუკი ერის კეთილდღეობა მოითხოვს, ერთს არ შევყოყმანდები, თვალის დაუხამხამებლად გავწირავ თავსო, გედეონ რევიამ ჩანგალი თეფშზე ააჩხაკუნა და ამით გაკვირვებულმა კაკო ორჯონიკიძემ წამით რომ ლაპარაკი შეწყვიტა, უთხრა:
- კარგი და, ვთქვათ, არ დაგჯერდა თავგანწირვას და უფრო მძიმე მსხვერპლი მოგთხოვა. რას იზამ?
კაკო ორჯონიკიძე გვერდულად, გაკვირვებული ძაღლივით მიაჩერდა გედეონს.
- თავგანწირვაზე მეტი რაღა უნდა მომთხოვოს?! - შესძახა მერე და სუფრას ისე მოავლო თვალი, თითქოს მხარდაჭერას ითხოვსო.
- თავგანწირვა ადვილია, კაკო. ძელები თუ სხვამ გამოგითალა, სახრჩობელა სხვამ დაგიდგა, სკამი სხვამ მიგიდგა, სხვამ აგიყვანა ზედ და თოკი სხვამ ჩამოგიბა, ყულფში თავის გაყოფას რაღა უნდა?!
მაგრამ ერთიც ვნახოთ და, იმ შენმა სათაყვანებელმა ერმა თავგანწირვის ნაცვლად ასეთი რამ გთხოვა: კაკო ორჯონიკიძე, ნუ დაცლი მაგ ჭიქას. საერთოდ, ნაკლები სვი, ნაკლები ჭამე, ღიპი მოიშორე, გახდი, მეტი იფიქრე, მეტი იკითხე, მე, შენს მშობელ ერს, ახლა ყველაზე უფრო ის მჭირდება, რომ შენს თავში თავისუფლების იდეა გაჩნდეს, შეასრულებ?
- რატომაც არ შევასრულებ! - გულმოსული ხმით თქვა კაკო ორჯონიკიძემ, ისე, რომ გედეონისთვის სახეში არ შეუხედავს და ჭიქა დაცალა."
